Leczo

"Dwie miski leczo każde smutki leczo" - tak kiedyś pisałam z przymrużeniem oka o wspaniałych właściwościach tejże potrawy. Wiadomo, że najpyszniejsze jest latem, gdy są świeże i pachnące pomidory i jędrna papryka. Dla mnie jednak to potrawa całoroczna, gdyż paprykę można dostać w każdym sklepie, lub ewentualnie zamrozić latem, jak zrobiłam to ja. Niestety, moja miłość to tej potrawy przerosła zapasy mojej szuflady w zamrażarce i teraz już kupuję paprykę w ilościach bezwstydnych w pobliskim sklepie. Leczo jest dobre na diecie, a jeśli zrobimy wersję ascetyczną, tj bez pieczarek i kiełbasy, można je śmiało robić podczas diety WO.

Składniki (na 8-10 porcji):

• 4 papryki czerwone
• 3 papryki zielone
• 2 papryki żółte
• 2 duże cebule
• 400 g pieczarek (opcjonalnie)
• 3 pomidory lub puszka pomidorów krojonych
• 1 laska kiełbasy (opcjonalnie, może być więcej, zależy ile lubimy)
• papryka słodka
• sól, pieprz
• olej do smażenia
  

Paprykę myjemy, pozbawiamy gniazd nasiennych i kroimy na kawałki. Wielkość tych kawałków jest dowolna i zależy jakie lubimy - ja preferuję duże kawałki, lubię czuć co jem ;) Pokrojoną paprykę wrzucamy do garnka, zalewamy małą ilością wody i gotujemy na wolnym ogniu pod przykryciem.  W międzyczasie kroimy cebulę, szklimy na małej ilości oleju i dodajemy do papryki. Podobnie robimy ze składnikami opcjonalnymi - pieczarki w plasterkach odparowujemy na patelni, kiełbaskę przesmażamy i wrzucamy do garnka. Dodajemy krojone pomidory, doprawiamy do smaku solą, pieprzem i papryką. W razie potrzeby dolewamy troszkę wody. Dusimy na małym ogniu ok 30 minut, okazjonalnie mieszając, aby papryka nie przywarła do garnka. Voila!

Köttbullar czyli mała IKEA w domu

Zatęskniłam dziś za Szwecją. Będąc tam kilka lat temu, poznałam smak ich tradycyjnej potrawy czyli właśnie Köttbullar. Są to małe mięsne klopsy, które rozsławiła IKEA, sprzedając je w swojej części gastronomicznej. Moje pierwsze spotkanie z owymi klopsami było nietypowe, bo... piekłam je na patyku w ognisku. Dziś postanowiłam odtworzyć ten wspaniały smak i pokombinować żeby były w miarę lekkie i zdrowe. Wertowałam od dawna mnóstwo przepisów, bo ponoć z owymi klopsikami jest jak z bigosem - każdy robi je trochę inaczej. Postanowiłam więc zrobić swoją wersję Köttbullar i wyszła przepyszna.

Składniki (na 3 porcje):

• 300 g mięsa mielonego wołowego
• 200 g mięsa mielonego wieprzowego
• 5 łyżek bułki tartej
• 5-6 łyżek mleka
• 1 nieduża cebula
• 1 jajko
• 1/4 łyżeczki ziela angielskiego mielonego
• sól, pieprz (Szwedzi dają biały, ja z racji faktu, że go nie lubię, użyłam czarnego)
• tłuszcz do smażenia (w wersji pieczonej pominąć)

Przygotowania rozpoczynamy od połączenia bułki tartej z mlekiem. Mieszamy i odstawiamy na 10 minut, aby bułka zmiękła i napęczniała. Mięso wkładamy do miski, dodajemy cebulę startą na tarce o drobnych oczkach. Dodajemy ziele angielskie (jeśli mamy tylko całe ziarna, bierzemy kawałek folii spożywczej, owijamy ziarnka i rozgniatamy wałkiem), rozkłócone jajko i przyprawiamy do smaku solą oraz pieprzem. Wyrabiamy na gładką masę, a następnie formujemy małe klopsiki wielkości orzecha włoskiego. Gotowe klopsiki można smażyć na tłuszczu przez ok 10 minut, lub położyć na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia i piec w temperaturze ok 200 stopni na 20 minut. W obydwu przypadkach należy co jakiś czas wstrząsnąć naczyniem, żeby mięso do niego nie przywierało. Pulpeciki po przestudzeniu można zamrozić. Podawać je można z puree ziemniaczanym, jak w ich ojczyźnie, ja natomiast, unikając ziemniaków, podałam je z surówką z czerwonej kapusty.

Poniżej zdjęcie pulpecików smażonych na patelni, niemniej jednak uważam, że wersja pieczona ze zdjęcia na górze wyszła bardziej chrupiąca. No i oczywiście mięsko nie opiło się tłuszczu podczas pieczenia, także ja wybieram wersję pieczoną. A Wy?

Smacznego! 

Strogonow z indyka

Pewnego razu zatęskniłam za strogonowem, który skradł moje serce lata temu. Mając jednak na uwadze długość gotowania wołowiny, postanowiłam zrobić wersję szybszą i bardziej fit i wykorzystałam pierś indyczą. Produkt finałowy tak mi zasmakował, że od tej pory robię tylko taką wersję.

Składniki (na 3-4 porcje):

• ok 0,5 kg fileta z piersi indyka (można użyć kurczaka)
• 2 duże cebule
• ok 10 dużych pieczarek
• pół papryki czerwonej
• 0,5 l bulionu (stawiamy na naturalny bulion, ale jeśli nie ma wyboru, może być z kostki)
• 2 łyżeczki papryki słodkiej
• 0,5 łyżeczki papryki ostrej
• 2 łyżki śmietany 18%
• 2 łyżeczki masła
• 2 łyżeczki oleju
• sól i pieprz do smaku

Cebulę posiekać w drobną kostkę i zeszklić na łyżeczce masła, a następnie przełożyć do garnka. Pieczarki i paprykę pokroić w plasterki i postąpić jak z cebulą. Pierś indyczą kroimy w paseczki i podsmażamy na oleju. Wrzucamy do garnka i całość zalewamy bulionem. Dodać sól, pieprz, paprykę słodką i paprykę ostrą, a następnie dusić na małym ogniu ok. 20 minut. Pod koniec zaprawić śmietaną. Gotowe! Ja lubię go jeść solo, ale można go podawać ze świeżym pieczywem, np bagietką. Smacznego!

Tagliatelle z tuńczykiem i suszonymi pomidorami

Dobra passa tuńczyka trwa!
Miałam kiedyś przerwę od eksperymentów w kuchni. Jakoś nie było weny ani czasu, żeby zastanawiać się nad nowymi daniami. Czas płynął szybko i raczej odtwórczo niż wytwórczo. Jadnak nadszedł dzień, kiedy w mojej głowie zrodziła się koncepcja zawierająca tuńczyka i suszone pomidory. Tak właśnie powstał ten przepis.

Składniki (na 2 porcje):

• Makaron tagliatelle
• 1 cebula czerwona
• puszka tuńczyka w kawałkach w wodzie
• pół słoiczka suszonych pomidorów w oleju
• pół słoiczka kaparów (ok 3 łyżki)
• natka pietruszki
• ocet balsamiczny (opcjonalnie)
• sok z 1 cytryny
• sól i pieprz do smaku

Gotujemy wodę na makaron, solimy ją i wrzucamy makaron. Niepisana zasada mów żeby wrzucać 2 gniazda makaronu na osobę plus jedno - dla głodnego bardziej? ;) Makaron gotujemy oczywiście al dente - taki jest zdrowszy. Po odcedzeniu możemy skropić makaron małą ilością octu balsamicznego. Można również wlać 2- 3 łyżki do wody w której gotujemy makaron - w ten sposób także przejdzie jego aromatem.
Kroimy cebulę w kostkę i wrzucamy na patelnię aby się zeszkliła. Jeśli chodzi o tłuszcz, ja używam zwykle oleju z pomidorów suszonych - sam w sobie jest aromatyczny, bo ma zioła i nadaje ładny zapach. Gdy cebula już się zeszkli, wrzucamy odsączonego tuńczyka i mieszamy, ale tak, by ryba całkowicie się nie rozpadła - takie kąski rybne wyławiane wraz z makaronem są naprawdę grzechu warte. Skrapiamy rybkę sokiem z cytryny i przesmażamy chwilę, a następnie dodajemy pomidory suszone pokrojone w paski oraz kapary. Na koniec posypujemy wszystko obficie posiekaną natką pietruszki i wrzucamy makaron podrzucając patelnią aby składniki się zmieszamy. Wykładamy na talerze i pałaszujemy. Pychota!

Sałatka z roszponką i tuńczykiem

Na pomysł tej sałatki wpadłam po jednym z treningów, kiedy potrzebowałam białka, a nie chciałam przesadzać z wieczornym posiłkiem. W lodówce natomiast miałam sporo ciekawych rzeczy, które postanowiłam połączyć w jednym daniu.

Składniki (na 2 porcje):

• 3-4 garście roszponki
•  2 jajka ugotowane na twardo 
• puszka tuńczyka w kawałkach w sosie własnym 
• szklanka mrożonego groszku 
• 6 łyżek kukurydzy z puszki 
• 1 czerwona cebula 
• 4 łyżki kaparów

Sos: 

• 4 łyżki oliwy z oliwek 
• 4 łyżki soku z cytryny 
• 2 łyżki musztardy sarepskiej lub francuskiej 
• 2 łyżki miodu 
• sól, pieprz do smaku

Zmieszać składniki sosu i zostawić na min 10 minut, aby się "przegryzł". Umytą roszponkę rozkładamy na talerzach. Jajka kroimy na osiem części i kładziemy na roszponce. Tuńczyka odsączamy z zalewy, lekko rozdzielamy widelcem, ale tak, by kawałki ryby były w miarę całe i układamy na wierzchu. Groszek blanszujemy przez ok 1-2 minuty we wrzątku a następnie hartujemy zimną wodą i posypujemy sałatkę. Kukurydzę i kapary odsączamy, cebulę kroimy w piórka i posypujemy sałatkę. Na koniec polewamy przygotowanym sosem i pałaszujemy. Smacznego!

Trufle z daktyli

Od dłuższego czasu staram się poszukiwać zdrowych zamienników do słodyczy. Już od jakiegoś czasu skubałam różne bakalie między posiłkami, ale do daktyli często podchodziłam z rezerwą. Kiedy jednak przekonałam się jak słodkie są te owoce, w mojej głowie zrodził szereg nowych zastosowań daktyli w kuchni. Trufle są jednym z nich.

Składniki (na ok. 20 trufli):

• 400g daktyli
• 100g blanszowanych migdałów (można zmniejszyć proporcje na rzecz innych orzechów bez  skórki) 
•  pół łyżeczki cynamonu
• 1-2 łyżki kakao
• łyżka rumu (można zastąpić aromatem rumowym)
• wiórki kokosowe

Daktyle zalać wrzątkiem i odczekać ok. 10 minut, aby się namoczyły i zmiękły. W międzyczasie migdały i ewentualnie inne orzechy zmielić za pomocą rozdrabniacza lub młynka do kawy. Miękkie daktyle należy dobrze odsączyć z wody, zblendować na gładką masę, a następnie dodać orzechy, kakao i cynamon oraz rum i wymieszać. Masa powinna być miękka, ale niezbyt klejąca. Następnie bierzemy łyżeczkę masy i formujemy w dłoniach kulki następnie odkładając na kawałku papieru do pieczenia. Kiedy wszystkie kuleczki są gotowe, obtaczamy je w wiórkach kokosowych. Nasze trufle możemy także obtoczyć w kakao lub orzechach czy migdałach, jeśli mamy ich większą ilość. Gotowe trufle wkładamy do lodówki na 1-2 godziny, a jeśli potrzebujemy ich szybciej,lub nie możemy poskromić łakomstwa, można włożyć talerz do zamrażarki na 10-15 minut. Smacznego!

Należy pamiętać że daktyle same w sobie mają dużo cukru (do 80%) i mimo, iż są to cukry proste, nie należy z nimi przesadzać na diecie. Polecam szukać daktyli, które nie są konserwowane dwutlenkiem siarki, bo są po prostu zdrowsze.